Jak wiele łez jeszcze trzeba...

***
Tak wiele dni, tak wiele chwil.
Strachu, smutku i łez.
Zastanawiasz się – „ Gdzie ta radość,
szczęście i niepowtarzalność?”
Czyż nie powinny uczucia te towarzyszyć miłości?

Jak wielki żal i gorycz
Przeszywały me serce.
Jak trudno było uspokoić
myśli.

Jedyne ukojenie to dobry Bóg.
Wiara i nadzieja, które
prowadzą do Miłości.
A miłość to jedyny sens,
cel naszego bytu.

Cóż znaczymy bez niej?
Musimy uczyć się jej każdego dnia
na nowo.
Zapomnieć o sobie, wyrzec się siebie
na rzecz tego, co najpiękniejsze
i jedyne, niepowtarzalne.

Miłości – tego nam potrzeba.
Szczerości serc, pokory i wrażliwości.
A przede wszystkim otwartości
na drugiego człowieka.

***

autor

Violetta

Napisany: 2002-11-04 Dodano: 2006-08-13 01:23:14

Ten wiersz przeczytano 785 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie