Jak zagoić rany po skrzydłach...

Barwne słońce zakrada się za horyzont
Truchtem podąża tam gdzie jego cel
A ja patrzę na świat wkoło mnie
I obserwuję jak szybko zmienia się
Przeszkody rosną niczym drzewo w rajskiej krainie…
Ogrodzie nieskończoności gdzie każdy miejsce ma
Gdzie nie ma zła
Lecz…

Czy dobro smak słodyczy by miało
Gdyby nie było wśród ludzi zła
Czy uciechą miły drobiazg od przyjaciela dla nas by był
Czy żyć idealnie by nam się chciało
Jak spodobałby nam się utopijny świat

Życie jest kłębkiem uczuć
Tych złych i dobrych
Niezrozumiałych zdarzeń co cieszą bądź ranią nas
Życie jest układanką wielu zmęczonych rąk i serc
Tajemnicą którą powolutku odkrywa przed nami czas…
Niekiedy czekać długo nam na coś pięknego trzeba
Bywa że samotność doskwiera nam wielce
Każdego zaś dręczy potrzeba
By uczucie darować mu szczere

Miłość jak przyjaźń
Uczucie najgłębsze
A przyjaźń jak miłość
Jedno jest drugim
Oba nad niebiosa piękniejsze

Bo jak wiadomo przyjaciel to anioł
Co na ziemie się udał
Zamyślił chwilkę
Na chmurce przystanął
Porzucił dla człowieka nieśmiertelności swej skarby
Zostawił skrzydełka i żyje jak my..
Jak ludzie…
Męczy się w ludzkim nienawiści brudzie
Na ofiarowanej nam ziemi
Co niszczy się prędko…

Przyjaciel znosi popchnięcia złe słowa udręki
Przyjmuje na swe po skrzydłach blizny nowe rany
Co nie chcą goić się
Póki nasz anioł nie będzie doceniany…

Bo zastanowić się trzeba
I nie taką chwilkę
Czy dobro dostrzec w naszym stróżu umiemy…
Czy robimy coś dla niego ze szczerego serca
Czy przyjaźnią z jednej tylko strony się nie staniemy

Należy najmniejszy gest dobroci doceniać
Zauważyć staranie
Pochwalić miłym słowem.
A wtedy uczucie tym najlepszym się stanie
I każda strona swój woreczek szczęścia od drugiego dostanie

Przyjaźń to dusza jedna
W dwóch ciałach zamieszczona
Dlatego żadna przez drugą nie może zostać porzucona…
Nie może i nie chce jeśli prawdziwą jest
Jeśli szczery jej miłości gest

Przyjaźń nie jest ideałem
Lecz z życia pięknym morałem…
Przyjaźń to nie uczucie bez kłótni
To nie jest brak problemów i wad
To nie walka zazdrości włóczni
Ani tworzenie jakichś fałszywie połączonych „stad”

Budują ją zaś dwa serca
Co kochają się nad życie
Dla których ważna jest lojalność
I szczerości okrycie
Jeśli człowiek zrozumie przyjaźni wartości
Kiedy przyjaciela bez powodu odwiedzi
Już na zawsze pancerz powstanie przeciw wzajemnej złości
Zostanie tylko dzbanuszek prawdziwej miłości
Bo nie liczy się słów wypowiedzianych ilość
Ani podarunki
Ale buzia uśmiechnięta
I sam fakt że ktoś o Tobie pamięta
A zagoją się blizny…

Przyjaźń jest w życiu najważniejsza Trzeba tylko pamiętać aby dawać coś z siebie a nie tylko brać Prawdziwa przyjaźń opiera sie na tym ze daje sie z siebie jak najwiecej i wciaz ma sie na to ochote wierzac ze daje sie za malo... Wlasnie tym ze dajemy przyjacielowi cale swoje serce goimy jego blizny po skrzydlach... Ten wiersz dedykuje moim przyjaciolkom i siostrom ktore nie raz mi pomogly i z ktorymi moglysmy nauczyc sie czym jest prawdziwa przyjazn:) Dla siorek Anuli(moje natchnienie dla wierszyka:*:*:*) i Okaka i psiapki Gochy:*

autor

Klemcia

Napisany: 2006-08-08 Dodano: 2006-08-08 15:26:53

Ten wiersz przeczytano 654 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie