JAK ZAPOMNIEĆ...
Dedykuję ten wiersz wszystkim co odpowiadają za moją chamska przeszłość przez których przestałam istnieć...
Moje serce
Moja dusza
Kiedyś krwawily...
Zadaliscie mi ból z którym żyje do
dziś..
Jak zapomnieć że was znałam?
Jak zapomnieć że tak bardzo uważam
Zabraliscie mi moje człowieczeństwo
Zabraliscie mi szacunek do samej siebie
Nie
nie będę płakała....
bo już za dużo się wycierpialam
Moje serce wam oddałam
I o mały włos a znalazlabym się
na tamtym świecie....
Gdzie jesteście teraz?
No gdzie?
Zostały mi po was tylko te złe
wspomnienia,które mnie dopadaja
ZEMSTA o tym myślałam
przez tyle lat
ale
..nie ponize się do waszego poziomu
Moja rana chociaż głęboka
I nadal świeża...
Zostanie moją rana...
Zostałam pozbawiona uczuć
Do ludzi do zwierząt do świata.
Zabraliscie mi wszystko...
..
NIE ŻYCZĘ WAM ŹLE BO TAKA NIE JESTEM CHOCIAŻ ZOSTAŁAM SAMA I PRZESZŁOŚĆ POWRACA WIERZĘ ŻE UDA MI SIĘ JĄ WYMAZAĆ Z PAMIĘCI.
Komentarze (7)
Pierwszy raz poczułam się od dawna inaczej,pojawiła
się łezka w oku. To chyba dobry znak,prawda?Dziękuje
wam za słowa otuchy i wsparcia to naprawdę pomaga choć
na chwilę zapomnieć...
Pewnych rzeczy naprawdę jest ciężko zapomnieć.
wiersz pełen emocji, goryczy, ale warto zapomnieć o
przeszłości, chociaż spróbować.
Witaj,
ten wiersz poza osobistym dramatyzmem zawiera kocią
naturę...
Jeśli wolno mi; nigdy nikt nie mógł zabrać mi
CZŁOWIECZEŃSTWA...raczej to Oni powinni czuć się tego
pozbawieni, jeśli choćby cząstka Twojego ego tak
bardzo ucierpiała.
Życzę lepszych doświadczeń - ale nie myśl, że tylko Ty
masz takie doświadczenia...
Wybaczysz to 'tykanie'? jeśli nie to przepraszam.
Serdecznie pozdrawiam.
tak, wymarz tę przeszłość z pamięci...wyrzuciłaś ten
gniew,teraz skup się na pisaniu wierszy - to pomaga!
Troszkę niedopracowany ale widać w nim dużo wrogości.
Wiersz pełen gniewu i emocji.
Jeszcze popracuj nad nim trochę:)
Zapomnieć się nie da. Ale można wybaczyć i nie
powracać, nie rozgrzebywać, raniąc siebie. Trudne, ale
do spełnienia.
Serdeczności:)