Jak żyć ?
Mojemu mężowi.
Jak żyć ?
każde słowo odbija się echem
wyciągam dłoń... pustka
serce bije mocno, coraz mocniej
to z tęsknoty
z samotności.
Serce uwięzione jak w żelaznych szponach
nie może poszybować.
Tam gdzieś wysoko, jest Twoje
skrwawione, pęknięte, podzielone...
Moje serce krwawi
już tyle dni
tej purpury nie potrafią zmyć moje łzy.
autor
GrażynaB
Dodano: 2017-04-05 09:16:21
Ten wiersz przeczytano 685 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Dziś już wiem dlaczego powstał ten osobisty smutny i
wzruszający wiersz.
Każdy z nas ma swój sposób na życie, ale to los ma nad
nim władzę. Śmierć bliskiej sercu osoby niesie za sobą
smutek i niepowetowaną stratę.
Pozdrawiam :)
Wzruszył bardzo
Pomiczę przytulę sercem
Wiersz boli :(
Pozdrawiam serdecznie
Wzruszajacy, pelen tesknoty i bólu..
Podoba mi sie
mimo to musimy żyć .. serce bólem przeszyte płyną łzy
.. z czasem wszystko się wyciszy.. lecz my dalej
musimy żyć ..
Bardzo osobisty wiersz.
Podoba sie wiersz.
Tesknota i bol, potrafia rozrywac serce i dusze nasza,
na strzepy.
Pozdrawiam Cie cieplo i witaj na Beju,:)
Witaj. Kazdy, kto utracil kogos bliskiego zadaje sobie
to pytanie. Pomimo cierpienia i poczucia pustki,
zyjemy, bo, no wlasnie bo nie mamy innego wyjscia.
Przemawia do mnie ten wiersz, zachowalas w nim
autentyzm . Moc serdecznosci.
Ps. Dobry debiut, witaj i rozgosc sie.
Bardzo wymowny wiersz na trudny temat. Wieczny
odpoczynek racz Mu dać Panie...
A Ciebie witam w naszej bejowej rodzinie, pozdrawiam
:)
rozpacz po stracie
Padły słowa więc nie ma ciszy może usłyszy..
Bardzo wzruszający osobisty
wiersz. Pozwól więc, że zamilknę.
Cieplutko pozdrawiam:}