Jak życie ludzkie jest kruche
Jak życie ludzkie jest kruche.
Niedawno zapalona iskra życia,
Tak szybko gaśnie, zbyt szybko.
Ktoś, dla kogo życie jest niczym,
Odbiera je komuś dla zabawy.
Jak życie ludzkie jest kruche,
Na co dzień nie doceniane.
Dopiero, gdy koniec nadchodzi,
Tak szybko się przekonujesz,
Że to jeszcze nie czas ku temu,
Lecz już nie możesz.
Ktoś pozbawił cię iskry.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.