jakby z nudów.

rozebrała się prawie do naga i zaczęła tańczyć przed wielkim lustrem w swoim pokoju.

tańczyła w rytm muzyki dobiegającej z radia.

tańczyła tak, jak jej kazała dusza.

dusza?

a może to była tylko chwila?

gdy spojrzała w lustro i zobaczyła, w jakim jest stanie, przeraziła się.

tak ludzko się przeraziła.

ludzie strachem zastępują różne uczucia.

dlaczego się przeraziła?

przecież wtedy, kiedy tak tańczyła z całych sił, czuła się wreszcie sobą!

wyzwolona ze wszystkiego.

tylko ona, tańcząca ona.

reszta wirowała wokół niej, nie mając najmniejszego znaczenia
jakby z nudów.

to właśnie wtedy, nie kontrolując siebie, robiła wreszcie to, co chciała.

przeraziła się, bo znowu była w tym świecie 'normalnych' ludzi, gdzie bycie sobą w pełni jest nieprzyzwoite.

autor

agrafkowa

Dodano: 2010-11-23 20:03:24

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie