Jan Paweł II - nie chciał...
Był człowiekiem małym
ale serce miał ogromne
Chociaż szczyt najwyższy zdobył
Żył jak większość,bardzo skromnie
Dzisiaj łzy,wielkie wspomnienia
Lecz nie takie jest przesłanie:
Niechaj ktoś mnie naśladuje
Niech odnajdzie powołanie
Nie płaczmy nad umarłym ideałem
Wznieśmy głowy do góry
Kontynuować jego dzieło
Przegońmy sercem groźne chmury
Walczmy miłością i wiarą
Idźmy tam,dokąd dojść się nie udało
Stańmy się potomnych wzorem
Poświęćmy duszę i ciało
Nie pozwólmy zabić nadziei
I nienawiści zapanować
Nauczmy się wrogom wybaczać
Dzieciom chleba nie żałować
Niech Nasz Papież dumny z nas będzie
A niebo całe się nam pokłoni
Bo każdy z nas jest wielki - choć mały
Wystarczy podać drugiemu - kawałek serca na
dłoni.
Komentarze (16)
nigdy nie bedzie chyba takiego Papeża. on był naprawdę
wychowawcą młodych.
Powiem tylko tyle kocham tego człowieka mimo że już
nie żyje...nie można kogoś takiego zapomnieć ...zawsze
jest w moim sercu i ten jego uśmiech ...Pozdrawiam:)
Bardzo dobre przesłanie w wierszu...
Nasz Papież byl skromny, milością zdobył serca ludzi,
gdy żył był wzrorem, niósl przslanie...odszedł do Ojca
i tylko hołd skladają mu poeci, bo swiat zwariowany
pędzi na oślep.Gdyby każdy każdemu oddał kawaleczek
serca, dzieło Ojca świętego byłoby realizowane i to od
nas ludzi zależy i nikogo więcej
Apel do ludzlosci przez wzglad na wielkiego
czlowieka.Nie kazdy wierzy w Boga ale to co zrobil
papierz dla swiatowego pokoju jest
niepodwazalne....Przeslanie wiersza jest przez to
mocniejsze....apel o dobro i pokoj......piekne
Wiersz przywołuje wspomnienia. Naznaczony wartościami
przypomina o przesłaniu jakie do nas kierował Papież
Polak. Adresatem nie był Kościół, tylko człowieka,
każdy z osobna. Uczył jak znosić cierpienie i szanować
się nawzajem. Trzeba pielęgnować zasianą JPII w
naszych sercach wiarę. O tym zdaje się przypominać
wierszem autorka.
ostatnio na tym swiecie to chyba serce jest
najbardziej potrzebne...i nauczyc sie nim patrzec..
był dla nas wzorem jaki warto naśladować...za nikim
tak jak za nim nie pójdziemy...ładny wiersz...
hmm...podoba mi się wers z wiersza : nauczmy się
wrogom wybaczać.. w nim tkwi cały sens życia
wybaczając ,wybaczamy sobie...a co za tym idzie możemy
iść dalej nie oglądając się za siebie ...
Teraz nadszedł czas aby udowodnić , że jesteśmy godni
Jego miłości
Nasze serca zawsze będą go nosiły, ładny wiersz z
refleksją jestem wzruszona.
To byłoby genialne gdyby obok nie było tego który
wielbi złotego cielca i niestety stawia nas na
baczność. To jest przerażające ale niestety prawdziwe.
Do wszystkiwgo ntrzeba trochę dystansu, i do
miłosierdzia i do złotego cielca.
Był i nadal jest-bo już zawsze pozostanie w naszych
sercach. Piękny wiersz
Wszyscy kochamy naszego wielkiego rodaka wiec aby
uczcic Jego pamiec z tym kawalkiem serca dla drugiego
trzeba przez zycie isc. Pieknie to napisales!
Niesamowity wiersz!
Bardzo dobry wiersz. Brawoo