W jaskini Platona

Jaskinia spowita mrokiem, naszym domem,
Skuci do skał żelaznych ogniw ogromem,
Obserwujemy tylko to co nam dane,
Cienie obrazów rzucane są na ścianę,
Nikt obok mnie nie chce walczyć z niewolą,
Wszyscy pogodzeni ze swą życia dolą,
Idee z ciemności do nas wołają,
Oni wolą zostać, bo tu im jeść dają,
Platonie, na próżno krąży tu Twe echo,
Wygrałaś ich dusze, materialna cecho.

autor

Pan_Michał

Napisany: 2014-09-22 Dodano: 2014-09-22 12:45:53

Ten wiersz przeczytano 845 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie