,,Jaśmin,,

Skłam
że potrzebujesz mnie
że dźwięk narastających lęków
zniknie w bezkresie przemijającej burzy
przestaje czuć.

Uciekasz przed zawiścią
która zamieszkała we mnie
droga do twojego domu
prowadzi mnie ku infantylności.

Wyimaginowany świat
przemęczony od kropel z jasnego nieba.

Czy już wiesz jak zakwita jaśmin
czemu uśmiecham się
to co nas otacza jest niczym
po prostu przestaje czuć.

I z łaski losu oddanie
uniesiemy się oboje nad skrajnością
nie płacz jestem
czuwam nad nami.

Wybacz i wybaczone będzie tobie
ucieleśnienie rozpaczy wtopiło
się w kartki z kalendarza
czas płynie inaczej .

Niedzielne marsze złudnie prowadzące nas
na sam koniec drogi
już tylko las przed nami
i kawałek podłogi.

I rany na ciele nie gojące się
jest mi obojętnie
cynizm mój
zachowam w sobie i uduszę
nim potwierdzę tobie
że jestem słabym człowiekiem
który jak bezbarwny kusz
bezdotykowy śmiech zniknie
czerstwy jak chleb.

autor

Sober

Dodano: 2008-05-22 00:03:19

Ten wiersz przeczytano 708 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Toniczny Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie