Jasne błękitne okno

jasne błękitne okno
puk puk
uchyla skrawka życia
zabrało anioła z ziemi
ukryło, nic nie zmieni

ale co ma zmienić
zamienić lub schować
co dać a co zabrać
zakopać, uchować

jedno błękitne okno
otwarte na oścież
a z niego wygląda
jeden anioł przeszłości
jedynego przyjaciela
pamięć niezmienności

jasne błękitne okno co życie wyzwala
a kiedy jedynego brakuje
mruży oczy zniewala

nie widzę aniołów
rozdziela nas przepaść
nie zniszczę

zbuduje pamięcią przyjaźni
stalowy most
i jednym lekkim muśnięciem
zapełnię ten czas,

życie zabiorę zbuduję
na środku tej kładki
pomnik przyjaźni

co łączy i dzieli
te dwa światy
odmienne skrawki.

autor

MonikaP

Dodano: 2007-02-03 14:33:47

Ten wiersz przeczytano 567 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie