Jawory

opowiadanie gwarowe

Jawory

Bocem kiek przyjechała z Weskowiańskiej Polany na drugi koniec Zokopanego nad Cichom Wode.Na 137 metrak kwadratowyk była ponad wiekowo chałupa przerobiano na miejsce do zycio dlo ludzi abo dlo zwierzyny…Wceśniej siedzioł w niej rzeźbiorz jak dobrze bocem jego imie Piotr Waligóra i był tyz przy niej malućki ogródecek i wjazd du domu.Ojcowie zrobiyli to ze względu na mnie na mojom nauke ftorom miałak zacąć we wrześniu…Był to dlo mnie szok i skoła we ftorej godali nie po nasemu drugi szok.Byłak tak bardzo wtej niescęśliwo ze to do dziś bocem.Syćko było obce, nieprzyjazne i ludzie i staro chałupa i woda w potoku i telo duzo chałup i ludzi. Na Weskówkak były ino ze trzy chałupy i pore sópek do ftoryk przyjezdzali na lato paść i grabić…Ojcowie straśnie sie starali to syćko co w starej chałupie obłaskawić, powakować powałe i ściany i choć krapke wyrównać i wopnem pobabrać cy jak to dziś godajom pomalować…Pote siurowali okna, dźwierze, podłoge i podzielyli izbe na pół coby było miejsce dlo nos i dlo zwierzyny. Za deskowom ścianom podłoge zamieniyli na dyle bo zwierzęta som jest cięzkie i połomałyby foszty … Pote powkładali do nasej cęści cały dobytek a u zwierząt porobiyli zogrody, złoby grabinki i syćko co było koniecne i osobne dźwierze. Boce to syćko do dziś jako to było trudne dlo małego dziecka. Kiedy poznałak okolice Miśkowiec, Symoskowom, Uboc, Za wiyrchem las i doliny w holak było mi krapke lzej zyć. Na wiyrsyku Symoskowej nie było wtej ani jednej chałupy ino zacynoł sie las we ftorym rosły prowdziwki a na jesieni podpinki abo jak fto woli opieńki. Nie było hotelu, ani zodnyk wyciągów, ino pore jaworów co ciesyły i do dzisiok ciesom moje serce. Przytulałak sie do nik i opowiadała swoje zole. Potem posłak przy nik krowy i spałak w liściak do słonecka, abo cytała lektury.Były i som jest moimi towarzyskami zycio. Przesło i przemineno telo roków dobryk i złyk a jo zazierom na nie co roku cy jesce som jest cy zyjom wtej kie je widzem tak mi lzej na dusy. Serce podnosi sie do garła i w pamięci widzem młode roki i to miejsce na ftorym rosły wselejakie uprawy grule, groch, owies, korpiele, kapusta i jarzyny na grzędzie u Obroktowej.W zogrodzie zaś kwitły drzewa owocowe, porzeczki i kwiotki złotogłowia i inne z Hol. Do dziś bocem nase watry na jesieni i piecone grule i woń polonej smrecyny cy tyz suchyk liści. Grzoli my sie przy watrze i mniej gryzły musice.Coroz mi trudniej wyjść haniok ku nim ale kie ino słonecko ozpuści zwały śniega zaźrem na nie cy jesce som jest w dobrej formie…Opowiem im o syćkim i przytule ku sobie. Haj.

autor

skorusa

Napisany: 2013-04-11 Dodano: 2013-04-11 13:28:02

Ten wiersz przeczytano 1822 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie