Jeden cel...

Kiedy zastanowimy się nad tym czego pragna Papież Jan Paweł II, każdy zapewne dojrzy coś innego. Oto co ja ujrzałem...

Jeden cel w życiu miałeś,
Jedną rzecz osiągnąć chciałeś,
Pragnąłeś by wszyscy się zjednoczyli,
By ludzie jedność stanowili.
Pragnąłeś by świat nie był podzielony,
By lud tej ziemi był razem, zjednoczony...
Każdego dnia do tego dążyłeś,
Ideę pokoju, jedności głosiłeś.
Byłeś dla nas prawdziwym wzorem, jak żyć nas uczyłeś,
Cieszyłeś się szacunkiem, wielkim autorytetem byłeś...
Wszyscy cię cenili, bardzo kochali,
Za to że chcesz Świat zjednoczyć podziwiali.
A Ty przez całe swe życie się o to starałeś
I w końcu tego Ojcze dokonałeś...
Lecz by tak było, by to się dokonało,
Coś jakże strasznego stać się musiało.
Musiałeś odejść, udać się do domu Boga,
By zapadł smutek, tęsknota i trwoga,
Aby ludzie w rozpaczy pogrążeni, za Tobą tęsknili,
By w swoim smutku wszyscy się zjednoczyli...
Dziś cała ziemia cierpi, smutkiem się okrywa,
Ludzkość jest rozżalona, rozpaczy nie skrywa.
A może Ty nie chcesz by się smuciła, rozpaczała,
Może pragniesz tylko by jednością pozostała?

autor

Szumi

Napisany: 2005-04-04 Dodano: 2005-04-05 00:23:22

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie