O jeden płomyk
Kalendarz chudnie.
Na bezniebiu
wygasła już niejedna gwiazda.
A ja, karmiona twoim ciepłem,
jak młoda trawa
wciąż odrastam.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2020-03-08 07:29:06
Ten wiersz przeczytano 4395 razy
Oddanych głosów: 89
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (101)
Dziękuję :)
Wiersz opowiada o czasie upływającym wraz z
zanikającymi gwiazdami, a jednocześnie wyraża ideę
ciągłego wzrostu i odrodzenia poprzez metaforę młodej
trawy, która nieustannie odrasta, karmiona ciepłem.
(+)
Jak dobrze być karmionym. cudzym ciepłem... To daje
moc i szczęscie.
Miłego wieczoru życzę :)
pięknie
:)
GrzelaB, dziękuję :)
Kciuk do góry :). Pozdrawiam :)
Dziękuję, JoViSkA :)
Piękny wiersz....skłaniasz do refleksji...pozdrawiam
cieplutko :)
Dziękuję Wam :)
Bardzo ciekawe spostrzeżenia!
Fajniew mi się szpera Twoją ładną treść
Daje! do myślenia.
Pozdrowienia - Noworocznie!
:)
:)
.
Napiszę tyle: byłem, zostawiając głos na plus.
Pzdr:)
Dziękuję, Weno :)