jeden z tysiąca

"nie rań kogoś kogo nie możesz zabić"

jesień już błyszczy czerwienią i złotem
bezdusznie karząc swe dzieci
depcze liście i zrzuca kasztany
na pełne wody ulice

lecz nawet najmniejszy z pióropusza drzewa
gdy dotknie dna nie zginie
nakarmi z wdzięcznością że rok przetrwał
oddając się w pamięci niknie

i choćby kolory jesieni ujęły twe serce
zapomnisz o liściu w kałuży
bo tysiące ich widziałeś i tysiące zobaczysz
choć może on był wyjątkowy...

jestem jednym z tysiąca liści...zniknę bez śladu w pamięci...

autor

rafka

Dodano: 2008-10-06 11:27:44

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie