jedna z milionów

Dla wszystkich gwiaz szybujących po niebie

jedna z milionów

nie rozumiałem ruchów nieadekwatnych do sytuacji
był scenariusz na życie
skąd więc nowe role szafa kostiumów z innej bajki
rozwijałaś się - trzaskając drzwiami za sobą
czekałem powrotu gwiazdy- wracałaś
jak grom z jasnego nieba burząc wszelki pokój
a potem cisza przed burzą - strach
powroty do normalności przerażenia
marsz przez pustynie z językiem na brodzie

jesteś gwiazdą jedną z milionów
wyłowioną wieczorowa porą
świecącą zbyt wysoko bym mógł
cię mieć tylko dla siebie
będę patrzeć na zmienność blasku
czekając powrotów

autor

dobry czas

Dodano: 2006-12-08 07:18:38

Ten wiersz przeczytano 585 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie