Jednak coś zostało...

Gdzie te słowa niepojęte?
Gdzie te rzeczy wszystkie święte?
Dziś to znikło, jest za nami,
z marzeniami, z wspomnieniami,
z tym co tak ulotne było,
z tym co nagle się skończyło.
Kropla wody z wodospadu,
czy też nawet ta z opadu,
zagasiła to, co piękne,
zapomniała to, co wieczne...
Wymazała grzechy, żale,
lecz pozostawiła dbale,
to, co nigdy nie zagaśnie,
miłość wieczną...ot co właśnie!

autor

Joanna Magdalena

Dodano: 2005-04-08 19:24:29

Ten wiersz przeczytano 565 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie