Jedyna Ewa
Dzięki Tobie przetrwałem,
Ty mi podałaś rękę,
Nie wstydziłaś się
wyciągnąć dłoni
Moje natchnienie,
Moja ostoja,
O Boska Ewo,
Miłości pełnio.
Ty nauczyłaś mnie walczyć,
Zbroję na mą pierś włożyłaś,
Nie zapomnę tego,
Gdy zegar bić będzie
ostatnią godzinę.
Wiersz dedykowany Ewie Marciniak.
autor
Mr.XYZ
Dodano: 2004-08-16 01:02:00
Ten wiersz przeczytano 494 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.