Jego spojrzenie na to co było

Była jesień. Opadały złote i purpurowe liście klonów. Znad świeżo zaoranych pól płynął łagodny wiatr poświstując między bezlistnymi drzewami. Bladozłote chryzantemy lśniły jak gwiazdy na pustawych grządkach kwiatowych. Od strony ogrodu światło rzucało refleksy na podłogę w pustym pokoju. Cicho sączyła się muzyka z włączonego radia, wydawała się tak odległa jak wspomnienia o niej, krążące w jego umyśle niby kołujące jastrzębie. Wspominał, jak to seks okazał się tak samo burzliwy i fascynujący
jak ich kłótnie. Bywały dni, że byli niby para dzikich zwierząt niewiedzących do końca, czy mają się rzucić na siebie
i rozszarpać na strzępy ,czy zacząć uprawiać miłość. Potrafiła robić rzeczy niewiarygodne doprowadzając do tego,
że zagubił się w niej bez reszty. Podniecał się dotykając jej delikatnej skóry, która latem przybierała kolor bursztynu. Zimą delikatna i blada, niemal tak biała, jak jej oddech w mroźnym powietrzu. Subtelny, ledwie wyczuwalny zapach jej ciała przyprawiał o zawrót głowy. Kiedy patrzyła w jej oczach były fale czułości i miłości tak wielkiej, że gwałtowne pożądanie przytłumiało wszystko. Doprowadzało niemal do obłędu.
Innym razem dostrzegał figlarny, kuszący błysk obiecujący tak wiele. W im większym stopniu ją posiadał, tym więcej, tym mocniej jej pragnął. Dawała mu chwile wyjątkowej rozkoszy, całując oczy,
usta, gdy koniuszek jej języka wędrował od góry w dół drażniąc, podniecając i kusząc. Biorąc ją wtedy w ramiona czuł szybkie bicie serca na swojej piersi. Całując, czuł jak drży przylegając do niego całym ciałem i odpowiadając równie namiętnym pocałunkiem.. Oparł się jednak pragnieniu, by posunąć się dalej. Chciał przeciągnąć tę chwilę, chciał, by dla niej było to przeżycie, jakiego być może
jeszcze nie doświadczyła. Czuł, że w środku cała płonie, tak samo jak on. Wiedział, że jest gotowa . Poczuł, że traci zmysły. Była słodka. Tak słodka, że nie potrafił się od niej oderwać. Oddali się więc wspólnemu rytmowi, jej włosy spływały na jego nagą pierś. Dążyli do szczytu, osiągając go po to, aby później chwilowo nasyceni opaść na posłanie spleceni ramionami, pijąc siebie nawzajem
w mocnym, niekończącym się pocałunku. Lecz przyszedł czas, by zamknąć ten rozdział. Zostawił sobie w pamięci obraz
jej oczu czystych jak woda w strumieniu, nieprzeniknionych jak jesienny pejzaż.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2011-10-31 Dodano: 2011-11-04 18:27:21

Ten wiersz przeczytano 711 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie