Jego takie sprawy

Jego twarzy rysy
w półmroku zastygłe
łagodzą moje lęki - te najdoskonalsze, których nie tłumaczy się i nie leczy...

Jego dłoni kształty
pieszczotą gładzone
koją moje bóle - te najuciążliwsze, które przychodzą z nikąd i zawsze chcą zostać...

Jego pleców linia
oddechem rozgrzana
rozświetla me smutki - te podłe, podstępne, które nie chcą płakać...

Jego "takie sprawy"
ze śmiechem zmieszane
budzą moją czujność - tę ostrą, która szepta, że coś miłego się zdarzy...

autor

IMBIR

Dodano: 2004-12-10 15:48:25

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Wolny Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie