Jego wspomnienie
Pod latarnią księżyca szumi bór prastary
skry z ogniska wzbijane przez wiatru
powiewy
z nurtem rzeki płyną przy wtórze gitary
ciszę zagłuszając zabłąkane śpiewy.
Ulatują w górę znanej piosnki tony
rozdzielone równo między głosy trzema
i na myśl przychodzi kochanek stracony
co miał być na zawsze teraz go juz nie
ma.
Próbując myślami resztki wspomnień
dostać
jej wzrok nieobecny w ciemnym lesie
tonie
gdy z mroku się wyłania dobrze znana
postać
za którą tak tęsknią oczy usta dłonie.
Chociaż w szklistych źrenicach harcują
płomienie
a chłód nocy ostudził na twarzy rumieńce
wyobraźni to wytwór czy nocne złudzenie
to nic że oczy nie widzą skoro widzi
serce.
autor
bjedrysz
Dodano: 2011-06-06 11:21:38
Ten wiersz przeczytano 688 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Piękny wiersz,miło było przeczytać Twoje dzieło
...pozdrawiam serdecznie
Szkoda, że nie mogę więcej oddać głosów na twój
wiersz.bardzo dobry warsztatowo.
uroczysko...dobry klimat...;-))) vel atma
Witaj..piękny ,patrz w serce i miej je..pozdrawiam++
mam ciarki...dzięki
bardzo romantycznie :-) faktycznie, to co widzi serce
jest najważniejsze :-)
W sercu wspomnienia najdluzej zostaja szczegolnie
milosci pierwszych, tych najpiekniejszych.
Ciekawy,dobry wiersz.
Pozdrawiam z daleka.
Dziękuję. Długo leżały w szufladzie zanim zdecydowałam
się je pokazać, ale warto było nawet gdyby tylko
jednej osobie się podobały :))) Pozdrawiam serdecznie.
bjedrysz,bardzo ładne piszesz wiersze.