Jej imię – Przepaść
Prowadź mnie proszę
za rękę weź,
wskaż drogę -
świadomą, bez lęku
stopy prowadzą
w nieznane
chroń mnie przed upadkiem
przestrzeni oddechu
przytomność stracona,
nad czeluścią bezwzględną
złapałeś - trzymasz mocno
przed głębią,
pochłonąć chciała
zachłannie
jej imię – Przepaść,
cierpliwie czeka
na duszę zagubioną
w ciele uwięzioną.
Komentarze (18)
to chyba ta pogoda w taką przepaść i smutek, autorkę i
nas wokół wpędza ... +++
Wystarczy czyjaś ciepła dłoń by nie dać sie wciągnąć w
jej czeluść!
Nie ma mowy, ja nie ide-niech sobie czeka;))))