Jej portret
skry kominka roztrwonione w ogniu
z powrotem diamentem się rodząc
jak fluorescencyjne ptaki nieba nocy
czule żegnają przed odlotem
poświata lnianych płócien
schronienia baldachim już ma
zastyga w pozie zapach jej ciała
kołysany oceanem czarnych traw
mnożąc lęk odurzone źrenice
narastają zachwytem po ból
kontury pragnień w ciemności skryte
tajemnic się stają powiernikiem
autor
Grusana
Dodano: 2020-10-18 18:58:04
Ten wiersz przeczytano 1047 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
On widzi ją w piekny sposób-a te trawy jak ocean są
megaciekawe i czarne w dodatku. Bardzo na tak !
z przyjemnością przeczytałam Grusano Twój kolejny
przepiękny przepleciony niesamowitymi metaforami
wiersz
dziekuję
zapach jej ciała ...
skrywa prawdziwe tajemnice ...piękny wiersz ...
w ciemności narasta zachwyt i pragnienie miłości:)
miłego wieczoru:)