jej świat

brachykolon

hen tam gdzie dziś tkwi krzyż wśród pól
rósł dąb na schwał a za nim bór
w nim żył jak brat rój pszczół i zwierz
ptak grał swój trel wśród mchów i drzew

a tam gdzie las kres już miał swój
kwitł dom wśród malw kęp róż i ziół
to był jej świat pies i kot w nim
dzień biegł po dniu kur piał co świt

gdy dzień już wstał i szedł na bal
wiatr niósł jej śmiech i pieśń hen w dal
do łąk i pól do drzew i gór
gdzie szal swój snuł brzask z mgieł i zórz

wtem wszedł w las człek ciął wszerz i wzdłuż
a w niej rósł żal ból zgiął ją wpół
padł dąb i bór znikł zwierz i ptak
bo człek wciąż ciął jak zbój jak kat

tak zmiótł jej świat i cierń wbił w pierś
już nie ma drzew i nie ma jej
lecz cień się snuł wśród mchów i pni
tam gdzie był dom wiódł go zew krwi

aż ktoś wzniósł krzyż wśród łąk i pól
by duch już mógł wznieść się do chmur
i stał się cud gdzie wprzód był dom
wiatr wsiał coś co pnie się jak dąb

autor

fatamorgana7

Napisany: 2020-08-23 Dodano: 2020-08-23 15:21:54

Ten wiersz przeczytano 2118 razy

Oddanych głosów: 91

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie