Jej umieranie

Ona już tego nie czuła
jak cienką strużką wypływa
nowego cierpienia źródło
łzą suchą lecz jakże bolesną.

I wiedzieć już też nie chciała
jak życia wciąż z niej ubywa
jak miłość w niej umierała
śmiercią o wiele za wczesną.

I marzeń schwytać nie mogła
na skrzydłach czarnych ptaków
poszybowały w przestrzeń
wiecznego zapomnienia.

I kochać już nie umiała
za kilka gram szczęscia marnych
zbyt wiele zapłaciła
tak bardzo bolą wspomnienia.

I strach tylko w niej narastał
jak oceanu fala
i sił jej już nie starczyło
by jeszcze raz się podnieść

i kiedy na zawsze życie
w aniołów opiekę oddała
ucichły ptaków spiewy
nikt za nią się nie modlił

autor

Kalina66

Napisany: 2006-12-17 Dodano: 2006-12-15 07:34:29

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie