Jesień

Dzień jak mgnienie mija
Noc przegania słońce
Za horyzontem na pożółkłej łące
Do snu cienie się kładą
Jesień już.... jesień
Zza okna oglądam świat się zmieniający
Ponury i mokry, lecz życiem tętniący
I do takiego ma dusza wyrywa
Do mokrych dolin, zimnych wzgórz
Do czerwono-żółtych bukowych lasów
Gdzie pod stopami złoto się mieni
Gdzie szelest liści wiatr północny tworzy
Gdzie każdy poranek srebrny całun kładzie
Na trawy i krzewy i szczyty pobieli
Jesień już niechybnie nadchodzi…….

... czasami warto i w szarości dnia dostrzec piękno przyrody..

autor

darkoblue

Dodano: 2006-10-26 09:11:35

Ten wiersz przeczytano 802 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie