jesień

dzwonisz za oknem
obmyłeś mą twarz
pieści mnie,
całuje na spacerze wiatr,
ukochałam tę ulię
taką pustą, taką smutną
szeleści liść pod butem
niebo popielate
drzewa zadumane
a ja lecę w góre między gałęzi sploty
i widzę z góry czarne, smukłe koty
to jesieni urok tajemniczej
zadumany refleksyjny
pełen uczuć i rozmyśleń
tęskny słońca muśnień
i uścisków mroźnych śniegu
i zieleni wiosny długiej
tak to wszystko jest jesienią...
...myśli mi się w głowie mienią.

autor

homer

Dodano: 2008-01-22 17:02:09

Ten wiersz przeczytano 796 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie