Jesień

malowane szaty
przyroda odziewa
dzień w barwy bogaty
świat w ostatki śpiewa

eksplozja kolorów
przekwita i gaśnie
w zadumie wieczorów
już za chwilę zaśnie

muślinowe tiule
srebrnej pajęczyny
obejmują czule
zamglone krainy

spłowiałe zielenie
gasnące oplata
w osnute omdlenie
szron babiego lata

spuszcza głowę słońce
w wyblakłym ogrodzie
bez listowia drżące
sady w brzasku chłodzie

ich bujne okrycia
na ziemię opadły
już bez śladów życia
od szronu aż zbladły

posmutniałe drzewa
wiatr liśćmi szeleści
smętne nuty śpiewa
przemijania treści

wzmaga swe podmuchy
niebo deszczem płacze
nadciąga czas pluchy
czas biegnie inaczej

jakby się zadumał
cienie dziwne kładzie
na cmentarzu tłumy
smutne w listopadzie

biały dym z ogniska
zeschła chryzantema
biała zima bliska
jesienny poemat

autor

mała mysz

Napisany: 2006-07-15 Dodano: 2006-07-23 10:17:11

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie