Jesień

Jeszcze nie tak dawno śniłam piękne sny,
nie tak dawno jeszcze tęczą grały dni,
jeszcze jakby wczoraj, świat się zdawał płonąć,
a dziś już mi każe z marzeń mych ochłonąć.

Tak niedawno przecież naście lat mi było,
wszystko przed wciąż miałam, nic się nie zdarzyło,
dziś już zmarszczką straszy i bladością lica,
dopalać zaczęła mego życia świeca.

Przecież to przed chwilą jako kwiat w rozkwicie
wchodziłam zuchwale w to dorosłe życie,
a tu jesień srebrem zaczyna malować,
chociaż młodość duszy wciąż mogę zachować.

Tyle dróg przebytych, wspomnień zapomnianych,
tyle salw radości i łez już wylanych,
tyle słów co światy zburzyć stare chciały,
dziś tylko dni zwykłe, dni proste zostały.

Jeszcze wczoraj krzykiem, myśli bunt wzniecały,
dziś tamte emocje w dal gdzieś uleciały,
pozostał mi po nich spokój, zrozumienie,
dobrotliwość w geście, spokojne sumienie.

I chociaż już inny świat otacza wkoło,
chociaż bruzdą zmartwień kreśli się me czoło,
inne dziś marzenia, inny zapał w trudzie,
kocham wciąż to życie, jak i was też ludzie.

autor

smutne oczy

Napisany: 2010-12-20 Dodano: 2010-11-21 01:12:30

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie