Jesień i wiatr

Jesień nędzarka z kosturem krzywym
z płachtą na grzbiecie starą, łataną
idzie przed siebie błotnistą drogą
w smutne, pochmurne deszczowe rano

Bogactwo swoje dała wiatrowi,
a on roztrwonił złote jej dary
teraz biedaczka szara się robi
w rozpacz odziany gałganek stary

Błoto się klei do jej kostura
przymrozek szczypie w nagie kolano,
a wiatr beztrosko w gałęziach hula
z zimą podobno go już widziano

autor

MikaRouz

Napisany: 2011-11-14 Dodano: 2011-11-14 18:17:30

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie