Jesień życia
jak dzień i noc spotykają się ze sobą
tak Ona każdego dnia
z uśmiechem i sercem pełnym szczerości
dzieli się miłością.
Oni na ostatnim swoim zakręcie u progu sił
wypatrują jej
jak promieni słońca
usiądź przy mnie choć na chwilę
czuły dotyk kruchych dłoni
kilka ciepłych słów
a w oczach znów radość
tak niewiele w życiu pogodnych dni
jak i ludzi których wzrokiem wypatrujesz
miłość znajdujemy w najmniej oczekiwanym
miejscu dobroć i szacunek tylko u ludzi o
miłosiernym sercu Bóg chodził wszystkimi
ścieżkami
tak On i Ona co dobroć w sercu ma
może również spotka i nas
by ukoić jesień życia
autor
Jacek1972
Dodano: 2019-11-01 10:24:43
Ten wiersz przeczytano 5311 razy
Oddanych głosów: 40
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (51)
Z przyjemnoscia przeczytalam.
Pozdrawiam:)
Ja również uważam, że jesień jest piękna...
Alleno pozdrawiam i dziękuję za komentarz.
Dziękuję za komentarz Wolny duch.
A moim zdaniem jesień jest piękna; deszcz romantycznie
wygrywa Chopina na parapecie, ukochana scałowuje
krople jesieni z policzków, można kasztanem w łeb
dostać... :D
Też uważam, że dobroć jest bardzo cenną cechą, nie
znoszę ludzi którzy cieszą się z cudzych nieszczęść,
tak, to o wiele cenniejsze, niż złoto, a na jesieni
życia też z pewnością można spotkać osobę, która nas
dobrem obdarzy i vice versa...
Pozdrawiam.
Jesień życia może być piękna, ale bywa też niestety
smutna i samotna... Oby więcej takich dobrych ludzi, o
jakich piszesz.
Pozdrawiam :)
Ciekawa refleksja.
Pozdrawiam
bardzo dobry refleksyjny przekaz o przemijanju - w
jesieni życia potrzebujemy ciepła i bliskości drugiej
osoby :-)
pozdrawiam
Pieknie o pragnieniu miłosci.
Pozdrawiam serdecznie Jacku :)
...jesień życia powolny czas wyciszania...
pozdrawiam:))
Ciekawy przekaz. W moim odiorze to wiersz o
pielęgniarce z powołania.
Mozliwe, że bładzę w interpretacji. W ostatniej
strofie literówka wkradła się do słowa "dobroć".
Miłego wieczoru:)
na ostatnim zakręcie, u progu sił, do końca, każdy
chce kochać i być kochanym, nie każdemu jest to dane.
ładny wiersz.
Podoba mi się. Bóg chodził wszystkimi ścieżkami, tylko
niektóre zarosły zielskiem.
Pozdrawiam Jacku. Cieszę się, że wpadłeś i masz
podobne zdanie o naszych dzieciach. :)
Dziękuję Weno oby nas nie opuściła.