Jesienna dama

Włos rozczochrany
ma jesienna pani
opadają loki rude
na ramiona chude
wkłada szarą suknię
długo nam nie umknie
zostanie do grudnia
zmoczy popołudnia
gołe drzewa skłóci
a ludzi zasmuci....

A może wesoła
pokaże się rada
i ptaki zatrzyma
i z wiatrem pogada
piosenkę zanuci
pod oknem deszczową
z babim latem wróci
i pogodą zdrową

Będzie tak jak pragnie
tego jesień dama
już stroi się ładnie
w liście po kolana
na nitkę nawleka
grona jarzębiny
kasztan wiernie czeka
na jesieni chrzciny
żołędzie swe kaski
na głowę wkładają
by wkraść się w jej łaski
już z drzew opadają

A ja bujam w obłokach
jesiennie złociście
czy ta pani wysoka
ma na głowie liście
może niska skulona
dźwiga bagaż sama
co by pisać piękna ona
ta jesienna dama.

autor

cezaryna

Dodano: 2010-09-28 17:09:28

Ten wiersz przeczytano 1718 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie