Jesienna dama

Włos rozczochrany ma jesienna pani
opadają loki rude na ramiona chude
wkłada szarą suknię długo nam nie umknie
zostanie do grudnia zmoczy popołudnia
gołe drzewa skłóci a ludzi zasmuci

jednak może wesoła pokaże się rada
i ptaki zatrzyma i z wiatrem pogada
deszczową pod oknem zanuci piosenkę
z babim latem wróci uśmiechnie się pięknie
będzie tak jak pragnie tego jesień dama

stroi się już ładnie w liście po kolana
na nitkę nawleka grona jarzębiny
kasztan wiernie czeka na jesieni chrzciny
na głowę wkładają już kaski żołędzie
by wkraść się w jej łaski turlają się wszędzie

a ja bujam w obłokach jesiennie złociście
czy ta pani wysoka ma na głowie liście
może niska skulona dźwiga bagaż sama
co by pisać piękna ona ta jesienna dama

Autorka Lucyna Mróz-Cieślik

autor

Podróżniczka

Napisany: 2019-09-25 Dodano: 2019-09-25 23:07:04

Ten wiersz przeczytano 680 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie