Jesienna ławeczka do odsapnięcia
rozrzuca liście z lewa i z prawa
dla mnie sprzątanie dla niej zabawa
rosą pokrywa porankiem bladym
zostawia na niej swe brudne ślady
deszczem już wita chłodem niemiłym
pragnę by ciepłe dni powróciły
bo tak bym chciała na ławce jeszcze
trochę posiedzieć podziwiać pierwsze
przygotowania ptaków odloty
i liścia szelest gdy spada złoty
śledzić pająka misterne tkanie
jak się porusza w nitek dywanie
poczuć ogniska woń wśród altanek
zapachy astrów i macierzanek
chłonąć to wszystko nabierać mocy
zanim na dobre jesień zaskoczy
zatrzymać chwilę spamiętać wszystko
nim się oddali letnie zjawisko
by potem sobie ciemnym wieczorem
przypomnieć ciepłą minioną porę
jeszcze posiedzę na swej ławeczce
może da jesień ciepła troszeczkę
promieniem ciepłym ogrzeję ręce
a wiosną znowu napiszę więcej.
Autorka L.Mróz-Cieślik
Podróżniczka
Komentarze (6)
Przyroda płata figle, trzeba mieć, gdzie ocapnąć
Warto skorzystać z Twojego pomysłu,bo jest świetny.
Ogrzewasz zmarznięta duszę...tak tu cieplusio...
pozdrawiam serdecznie
Bardzo ładny wiersz, Podróżniczko:)
Bardzo romantyczny i rozmarzony
tekst tego wiersza, trafia
do mnie zarówno poezją jak
i ciepłem.
Miłego wieczoru:}
Pięknie i smutno. Może z ptakami na południe. Ech...