*Jesienna nostalgia*

Piękny wiersz...pozdrawiam :)

jesień też ma swoje uroki

Czytając Twój wiersz słyszę spadające liście i
szemrzący deszcz. Pozdrawiam :)

Czyżby to koniec letniej przygody? :) pozdrawiam

Jesiennie, ale tak inaczej i ładnie. Deszcz i dreszcz,
takie podobne, a jakie różne.

Każda pora roku ma w sobie wiele uroku.

Jesień tuż, tuż - a mnie jest szkoda lata...

lektura Twojego wiersza zrodziła u mnie pytania - czy
stawiać opór pojawiającej się w nas nostalgii; czy
pokochać ją jak nasze dziecko; czy też zwalczać ją; a
może jedynie akceptująco zrozumieć, czy ona może nas
czegoś nauczyć?

znajomy i bliski mi klimat. tekst cudnie szemrzący
onomatopejami i nostalgią... pozdrawiam+)

Jest szczepionka na grype moze znajda na nostalgie,
ale narazie trzeba sie bronic wlasnymi srodkami...moze
kieliszeczek dobrej nalewki!?

Nostalgia, łatwiej o nią jesienią, która przypomina o
przemijaniu, ale i uczy, że jak kochać to ze
wszystkich sił, bo wtedy nie zmienia się w żal.

Jesień jest piękną porą roku,
Twój wiersz też, mimo iż smutny, okruszek radości
nadziej w nim jest :)
pozdrawiam

klimat jesienny...ale jesień też ma swoje
uroki...Pozdrawiam:)

ta nostalgia chyba nie z jesieni wynika lecz z
samotności, opuszczenia... pochmurna aura jesynie temu
sprzyja, prawda? bo jeśli szczęście mieszka w nas,
jesień mieni się kolorami i świat wygląda zawsze
cudnie, nawet kiedy pada deszcz... wówczas ze
szczęścia można tańczyć w deszczu, spacerować po
kałużach... byleby był ten Ktoś :) Pozdrawiam
serdecznie

Jesień nie musi być taka melancholijna... życie ma
tyle kolorów ile potrafimy w nim dostrzec...podobno.
Jesień ma takie ciepłe..ładny wiersz. Pozdrawiam;)