JESIENNA PORA
długim rankiem za firanką
karmię oczy obrazami,
wydeptane ścieżki
leśnych spacerów,
tworzą
odbicia w pajęczych mgłach,
z ciężkich kasztanów
nawleka korale przedszkole,
powstają żołędziowe ludki
z fikuśnymi czapeczkami,
pociesza darami,
w potopie grzybów,
pod wodospadem liści
skrywa pomarańczowo-czerwoną sorbus
aucuparia
ze wspomnieniem lata
Komentarze (7)
Bardzo ładny, jesienny ciepły i niebanalny wiersz:-)
Sorbus aucuparia krwią dzisiaj pulsuje. Bo to piękne
drzewo wiew jesieni czuje. A cudne korale
w słońcu też się błyszczą. Jarzębino droga-niech sny
nam się ziszczą.
Pięknie, pajęcza mgła... to tak cudnie brzmi, cieszę
się, że tak odbierasz moją prozę, z serca dziękuję i
cieplutko pozdrawiam :))
ze wspomnieniem lata
.....:)
Ładnie płynie myśl ,degustuje słowo :)
W końcu nie smutno o jesieni. Dziekuję bo bardzo ją
lubie
sorbus aucuparia - oczywiście musiałam sprawdzić a to
nasza kochana, poczciwa jarzębina :-) no tak można się
było domyslić, bardzo ładny ten Twój wiersz o jesieni
:-)