jesienna samotność...
obłoki
rozplatają deszczowe warkocze
nad łąkami
smutnymi jak zeschnięte kwiaty
w pamiętnikach
niebo
posiniałe ołowiem zamarło
słońce
z włosów deszczem pachnących
nie scałuje rosy
życie
smugą się sączy
między wspomnieniami
w które
kolorowe nici miniony czas wplata
niczym kwiaty jaskrawe w czernie
żałobników
i tylko cisza...
autor

Regiel

Dodano: 2020-01-08 17:44:54
Ten wiersz przeczytano 2409 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
Przyszedłem tutaj nie bez powodu (byłem już kiedyś).
Wiesz, ja często pakuję swoje wiersze i znikam, potem
wracam i tak w kółko od 10 lat... Kiepski to zwyczaj,
wiem. Ale mniejsza z tym.
Pamiętam, jak kiedyś, może z dwa lata temu,
przyszedłeś do mnie (a wówczas akurat skupiłem się na
wierszach wolnych), bardzo ciepło wyraziłeś się o moim
wierszu i dodałeś, że Ty już tak nigdy nie
napiszesz... Hm, to już krótko :-) Powyższy WIERSZ
jest jednym z najlepszych i najpiękniejszych wierszy
wolnych, jakie czytałem. W rymach i w bieli jesteś
świetny :-) Podziwiam i pozdrawiam serdecznie :-)
Wszystkiego dobrego :-)
Tej ciszy nie jest w stanie zagłuszyć ani radio, ani
telewizor.
Pozdrawiam Tadeuszu. :)
Smutna refleksja.
Niestety coraz częściej mam owy opisywany stan przed
oczami.
Pozdrawiam :)
Marek
Smutny,ale piękny wiersz.Pozdrawiam.
oooo... ale wiosenna mniej boli? :-)
Niezwykle subtelnie nakreślony smutek... pozdrawiam
Przyjemnego weekendu. :)
Regielku, cóż za piękny wiersz wykreowałeś. Zaglądam
bo tęskno. Pozdrawiam.
jesienna samotność w własnego wyboru mniej boli, a
tym, którym los namieszał w życiu należy współczuć i
dodać otuchy
piękny wiersz
miłego dnia :)
Pięknie, obrazowo, samotność sprawia że szarości są
jeszcze bardziej szare niż to się innym wydaje.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wiersz uroczy, chociaż smutasek. Scałuje, niech tylko
zakwitną sady.
To tylko chwilowy stano. Wszystko się może zdarzyć,
każdy ma prawo być szczęśliwym:)
Wszystkiego dobrego w Nowym Roku 2020 zdrowia,
uśmiechu i chumoru:)
Pięknie a zarazem smutno...
Wszystkiego dobrego w Nowym Roku Tadeuszu:)
Jesienna pogoda skłania do melancholii.
Im człowiek starszy, tym więcej czerni wkrada się do
barwnych wspomnień. Bo coraz więcej znajomych i
bliskich zmienia swój stan skupienia z materialnego na
eteryczny. Znakomite metafory.
Życzę Tobie Tadeuszu w nowym roku pogody ducha,
zdrowia, weny i sukcesów. :)
Lirycznie, nostalgicznie i pięknie... Pozdrawiam,
Tadeuszu i dziękuję za miłe odwiedziny :) B.G.
tą ciszę można ożywić ..tyle jest piennych piosenek
...melodii ... można sąsiada ...sąsiadkę zaprosić i
kawę z nimi wypić ...uśmiechnąć się pokłonić przecież
dookoła jest tylu ludzi życzliwych ... samotność można
jeszcze miłością osłodzić by ktoś przy Tobie był
szczęśliwy ...itd ...