Jesienna zaduma
dziś bez żalu żegnam wrzesień
miał być piękny i wspaniały
ludzie pod parasolami
za deszcz niebo obwiniali
drzewa w parku pochylone
rdzawe zamoknięte liście
pod stopami nie szeleszczą
płaczą jarzębiny kiście
smutek targa moim sercem
i sentyment kasztanowy
złote drzewa słońca czerwień
gdzie horyzont kolorowy
lecz ja lubię nawet smętną
bo cóż wiosna lato zima
tylko jesień mnie tak wzrusza
ta nostalgia ta zaduma
a w niej radośc się ukryła
sens natury zrozumienie
ona nam nadzieję niesie
na wiosenne odrodzenie
autor
karmarg
Dodano: 2017-09-26 09:33:16
Ten wiersz przeczytano 2217 razy
Oddanych głosów: 56
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (63)
Jesień zawsze pobudza do refleksji. Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie
Witaj Marianno,
Jak nie można liczyć na pogodną jesień, ze słoneczkiem
w tle, to chociaż na wiosenne odrodzenie - piękne
strofy. Pozdrawiam cieplutko i dziękuję, że mnie
odwiedzasz:)
nadchodzi październik bądźmy mu wierni ;)
serdecznie dziękuję wszystkim nowym gościom za
czytanie i miłe komentarze:-)
Piękny opis przyrody+++. Pozdrawiam serdecznie z
uśmiechem, miłego dnia życzę.
Jak zwykle ładnie poprowadzony wiersz. U mnie ostatnio
pięknie, słonecznie :)
Barwy twoich słów Marianko są równie piękne jak
przyroda.Pozdrawiam serdecznie.
Pięknie o jesieni, z przyjemnością przeczytałam-:)
Pozdrawiam Karmarg, spokojnej nocy-:)
Potrafisz pięknie o przyrodzie namalować Pozdrawiam
Marianko
Miło przeczytać było...
+ Pozdrawiam :)
Ślicznie o jesieni. Pozdrawiam :)
Piękny jesienny wiersz :)
Pozdrawiam.
Śliczny... z przyjemnością;) Pozdrawiam.
Bardzo ładny wiersz o jesieni.
Ładnie Marianko
Pozdrawiam :")