Jesienne natchnienie

Spycham palcem chmury w dół szyby
By odsłonić nieba błękit, by ukryć je niby...
Szaro-stalowy kolor, miękkość w nim wpleciona
Ciemna kotara na spektakl słońca zarzucona
I jeszcze ten wiatr co poruszyć już liśćmi nie może
Bezlistne drzewa stoją w mżawym kolorze
Załamane światło, wolniejsze, blade
Na nim moje usta bezwiednie kładę
Drżeniem mego ciała poruszam cienie
Czekając, aż sen kocem przykryje, biorąc zmartwienie

autor

Bieniek

Napisany: 2005-10-20 Dodano: 2006-12-01 12:09:29

Ten wiersz przeczytano 727 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie