Jesienne niebo
samotne niebo
wpatruje się
w tysiące zmęczonych twarzy
żarem gwiazd
przenika serca
naszą ludzką codzienność
jesień
jak malarz
maluje obrazy
pełne realnych barw życia
mgiełka nostalgii
szarość poranka
kropla deszczu
co budzi zmysły
pod moim jesiennym niebem
zrywam dojrzałe kasztany
jak moje życie
opleciona kokonem nostalgii
ciszy
roztargnienia i tęsknot
poszukuję tak bliskich mi cieni
moje jesienne niebo
pieszczota ostatniego promienia Słońca
co wygładza życiowe zmarszczki smutków
jesienne niebo
woal czasu
tango wiatru
to co najcenniejsze
srebrzysta mgła
złoto starzenia się
tysiące zachwytów...
Komentarze (4)
Jwszxze oiekne dni będą, w piątek, gdy to
publikowałaś to u mnie był upał , dopiero w sobotę
trochę deszczu
Jesień w swojej pięknej krasie i jesień życia, która
także ma uroki, wiele uroków.Podoba mi się to
zestawienie.Miłego dnia.
Najpiękniej, jak potrafisz.
Poetyczne przemyślenia w
metaforycznym tekście.
Miłego dnia:}