Jesienne tęsknoty
Niczym człowieczy los
poplątane pajęczą nitką
babiego lata
płaczą kroplami rosy
W ostatnim promyku
ciepłego jeszcze słonka
skrzą się jak brylant
w którym przegląda się niebo
I tylko wiatr w konarach
śpiewa tęskną melodię lata
by pożegnać to
co tak szybko mija
autor
renia
Dodano: 2009-10-23 08:10:52
Ten wiersz przeczytano 1063 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
wiersz fajnie napisany...pięknie opisany schyłek
jesieni...pozdrawiam
ale jest romantycznie i błogo. ładny wiersz.
pozdrawiam.
Dzis jesien za oknami u mnie brzydka.... c smutmo pada
deszcz ....zapłakany dzien......moze jutro wyjdzie
słonce i pani jesien usmiechnie sie do mnie,,tak jak w
twoim wierszu...
Rymy nie sa zbyt dobrane ale i tak wiersz podobał mi
się, pozdrawiam.
jesień też potrafi być piękna+
by pożegnać to
co tak szybko mija -zamyśliłam się...