Jesienne zmęczenie

Dla W.

Wciąż jestem zmęczona, jak parowóz sapię,
muszę odpocząć. Życie dziś jak płaszcz
na wieszak wrzuce, potem jeden raz
nogi rozciągnę, zasnę na kanapie.

Porządki muszę zrobić w pełnej kurzu szafie.
Czego nie noszę rozdam innym zaraz:
uczucia stare, mój cały ambaras.
Podartych zacerować nie chcę, nie potrafię.

Poczekam do wiosny, tylko oddech złapię,
gdy na dobre zniknie niepotrzebny marazm,
znów nastanie czas, ten najpiękniejszy- dla nas!
Jeszcze chwilę miły, a już cieszyć się bedziemy latem.

autor

holly23

Napisany: 2010-09-30 Dodano: 2010-09-30 13:39:44

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie