Jesienny dramat liści

No widzisz Michale! - Wydawalo i si,,e, ze wygrzebalem
kolejny - nienajgorszy wierszyk. - A Ty - szast-prast
- i masz następny.
- No i jak ja mm żyć? - Panie Premierze:))
Pozdro:)

Na wodę wielką i czystą
Spadł liść z topoli wysokiej
I płynął po wodzie listek
chłonąc przepiękne widoki.

Nad wodą podziwiać trzeba
I się wpatrywać z zachwytem
W góry, obłoki i niebo
Prawdziwe i te odbite.

Liść na fali - znak, że jesień
Płynie w słońce bladym świtem,
A jutro pewno zatonie...

Lecz póki go fala niesie
Niech patrzy na świat z zachwytem
I niech piękno wokół chłonie.

Myslę Jazkólko, ze jak kobieta ma takie piękne
skrzydła, jak Ty - to melancholia długo się nnie
utrzzyma.
Pozdrawiam serdecznie:)

Taką melancholię - lubię... (Choć sama długo w niej
nie wytrzymam - trzymając się Twojej pięknej metafory
- mnie - liść, za bardzo nosi...) Piękny wiersz.
Pozdrawiam :)

Aniu! - takie ciepelko mi w serce nalałaś ,ze ąz cię
musze mocno uściskać. Czasem i mi uda się odrobina
nastroju.
Pozdrawiam serdecznie:)

Renatko! - wiosna tuż tuż i - naprawdę - nikt nie wie,
z kim będzie krzyżował ścieżki. - Poki co - borowiki
wciąz obfitują w lesie. - Więc gdziżby u mnie
depresja. ("ja to się cieszę byle czym")
Pozdrawiam serdecznie:)

Piękna poezja z melancholią... lubię takie wiersze,
ten jest taki melodyjny, spływa na duszę odbiorcy jak
jesienny liść niesiony podmuchem wiatru...
Pozdrawiam :)

Marylko! - dziękuję zaa obecnośc pod wierszem. Ty
jesteś niezmiennie liryczna, ale - nie ma sily, zebym
kiedykolwiek odmowil sobie chwili zamyślenia przy
Twoim - ciepłym , romantycznym jakimś awatarze. - Ale
to już zupełnie nie na temat.
Pozdrawiam serdecznie:)

Wszystko płynie Danusiu - i moja łodka też - mimo, ze
maszt mniej dumnie zagle trzyma:))) - Calą parą w
gwizdek:)
Pozdrawiam serdecznie:)

Joanno! - dziekuję slicznie. Mam nadzieję, że w końcu
w tę listopadową srodę poetyką będziemy mogli się
poznac.
Pozdrówki:)

Weno! - dziekuje za odrobinke uzanania. Stara to
melancholia, a depresje - mimo przeciwności mnie
omijają. - widocznie mamy dobry klimat - dla
najbiedniejszych.
Pozdrawiam serdecznie:)

Stello! - zajrzę i ja do Ciebie, bo przyznaję ,ze
dawno mnie tam nie było, a zawsze jest tam to "coś"
czego szuakmy w poezzji. Pewnie i podobanie
odwzajemnię podobanie:)

Wszyscy jesteśmy takimi liśćmi, którymi targają
wiatry, strącają je kiedy nadchodzi ten czas. Nie
dajmy się jesiennej depresji! Przetrwajmy jesień i
zimę a po nich przecież przyjdzie wiosna! :)

Pozdrawiam serdecznie :)

Z przyjemnością przeczytałam.
Pozdrawiam serdecznie :)

panta rhei
i nie ma wątpliwości, nawet pamięć po nas zaginie.
Jednak póki co trzeba żyć i patrzeć i smakować :)