Jest jakieś oczekiwanie

Nie usnąłem. Istnieję w półśnie, w półsennym widzeniu.
Przyszedłem tutaj ni stąd, ni stamtąd,
z czasu, który biegnie zawsze po przekątni.
Jest tło krajobrazu,
zamglone światłocienie.
Nie stoję w miejscu, ale też nie idę,
raczej przepływam, przenikam przezroczyste struktury – lekki, jak na próbie wniebowzięcia.

Coś się zaczyna wyłaniać.
Wyostrzają się kontury przedmiotów.
Umarłem?
Urodziłem się na nowo?
Dopada mnie woń jaśminu zbłąkana wśród lata,
co miesza się w rozchwianych kłosach z zapachem przyszłego chleba.
Pszczoły w jaskrach,
ptaki szybujące w niebie.
W głębokim błękicie przeobraża się samotna chmura,
która musi mieć w sobie tę przewrotną świadomość, ażeby móc wciąż igrać
z pomarańczową plamą słońca.

Otwiera się nowy horyzont. Migoczą prześwity w gałęziach
i spadają świetliście na gładką powierzchnię kamienia.
Cień się wydłuża przy krawędzi lasu, roją się komary w pobliskim bagnie.
Chyba za daleko uszedłem w mech i paprocie,
ponieważ coraz bardziej doskwiera mi duszność i wilgoć,
mrok i samotność kształtu.
Parują nieruchome liście, spróchniałe od spodu korzenie, jakby w oczekiwaniu na kogoś
lub na coś.
Wieczór nadchodzi.

(Włodzimierz Zastawniak)

https://www.youtube.com/watch?v=4yC9Iw1VLXE

autor

Arsis

Napisany: 2016-01-04 Dodano: 2016-01-04 01:07:38

Ten wiersz przeczytano 703 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie