Jestem...

Wiesz, czytam i utożsamiam się z peelką, bo jakże
często wiatr mówi ludzkim głosem, niesie wczorajsze
bądź podsłuchane u sąsiadów. I prawie nie ma śladu, że
ktoś coś przepowiedział, a już wiesz, że ów i tamten u
kogo na plotkach siedział. I temat ich wywodów
wietrzyk wyśpiewuje, wrony przytakują, a pies za parę
godzin wszystko podsumuje.
A mówią, że tylko w Wigilię...

Ładny wiersz pozdrawiam

Jesteś i to jest najważniejsze,
a wiersz piękny, pisany sercem!
Pozdrawiam!

tyle piękna w tej prostocie Pozdrawiam serdecznie:))

Ładnie to ujęłaś. To co chciałaś powiedzieć, wszystko
wokół wyraziło bez słów:) Wiersz ciepły z wyczuwalną
nutką melancholii.
Pozdrawiam:)

bardzo mi się podoba, wiersz płynie tak naturalnie i
szczerze;)

/potrzeba tworzenia
jak potrzeba istnienia
rozwija swe listki młode/
wyszło Ci ładne motto dla nas, Bejowiczów:)

poZdrówka, Kornatko;)

"żyję
a tak naprawdę
żyje za mnie paw
i sarna
i kwiat w botanicznym ogrodzie
i gdzieś za horyzontem las
pachnący miodem"
Ech, Kornatko... wzruszyłaś.
Życzę Ci dużo zdrówka.

Pięknie się wyraziłaś, poczułam smutek płynący z
ostatnich wersów. Trzymaj się, życzę Ci wszystkiego
dobrego.

Jestes z nami, teraz jeszcze bardziej:) Pieknie, z
przyjemnoscia czytam :)

W słowach można doszukać się tęsknoty za czymś, co już
minęło.

Pieknie dobrane slowa pozdrawiam

Ladnie piszesz o jednosci z natura, tylko na koncu
wyczuwam tesknote i smutek. Serdecznosci.

Piękne strofki Kornatko!
Pozdrowienia milutkie ślę:)