JESTEM...
Inspiracja: wiersz J.Kofty
To się tak jakoś stało
samo
jestem we wszechświecie
rozmazaną plamą
czasem jak ćma lecąca
ku promieniom słońca
coraz bliżej ognia
coraz dalej od dnia
to co we mnie dobre
może uciec w obłęd
czy powrócić zdążę
bo wciąż dokoła krążę
to się tak jakoś stało
samo
jestem pyłkiem w kosmosie
rozmazaną plamą...
Barbara Szuraj
autor
Basia1202
Dodano: 2018-05-22 18:55:41
Ten wiersz przeczytano 739 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
bycie ćmą jest piękne, bo umiera w momencie ekstazy
Pozdrawiam Barbaro
Czasami tak jakoś samo się dzieje
Pozdrawiam Basiu:-)
Ciekawy wiersz tylko ta rozmazana plama mi się nie
podoba :)
Miłego dnia Basiu:*)
☀
Jak na pyłek to świetnie sobie radzisz. Pozdrawiam
Bardzo oryginalny wiersz Basiu. Na Beju nie jesteś
rozmazaną plamą, tylko uznaną autorką. :)
Ślę moc serdeczności.
Pyłkiem w kosmosie - tak ale rozmazaną plamą nie! Nie
godzi się tak traktować człowieka, którego Bóg
stworzył na swoje podobieństwo.
Więcej wiary w siebie peelko, choć nikt nie
powiedział, że będzie lekko.
Miłego popołudnia, Basieńko :))
Witaj Basiu,
oto kolejne pytanie 'kim jestem' - forma indywidualna.
Homo sapiens inaczej nie potrafi - a może nie chce?
Ja to lubię nieustannie.
Dziękuję.
Serdecznie pozdrawiam.
Dobry wiersz Basiu pozdrawiam :)
i to zaskoczenie... zawsze takie odkrycie wprowadza w
zakłopotanie
witaj ...tak to prawda jesteśmy tylko pyłkiem we
wszechświecie - bardzo ładnie refleksyjnie :-)
pozdrawiam
Świetny, refleksyjny wiersz :)
ładnie, podoba mi się
jestem pyłkiem w kosmosie- fajnie ujete.
Ładny przekaz wiersza.
Pozdrawiam Basiu.:)
Z przyjemnością przeczytałam :-)