Jestem Legion

Jestem Legion,
my jesteśmy Legion,
dawno temu zeszliśmy
po Jakubowej drabinie
łamiąc jej szczebelki
na analogową ziemie

Uczymy się szybko
programujemy cyfrowo,
nasze są nieistniejące zaświaty,
przeładowane rodzinnymi trupami,
łaskoczemy mózg przeczuciem,
które nigdy się nie spełnianie
nie czynimy wyraźnego zła,
ludzkie ciało trzymamy w lekkim uścisku,
możemy kłóć i drapać,
przymilać jak pies.

Potrzebujemy ciepła,
rozgrzewani eterycznym powietrzem gospodarzy,
które uchodzi z coraz głębszych zadrapań,
ale nie pozwolimy
na wyziębienie ich organizmu.
Przemocy nie stosujemy,
nosiciel lubi samogwałt,
sam się podtapia w plastikowej misce,
zatrzymuje oddech,
odurza naszymi wizjami.

Wolną wole zlizujemy powoli,
jak dziecko kwiatek na słodkim lizaku,
wierzymy że symbol Boga jest wieczny,
dla tego dajemy mu odpoczywanie.

Z tęsknoty i nudów ciągle w drodze,
programujemy telewizyjne kanały
oglądamy tylko to co sprawia przyjemność,
chciwość, podnieta,
coraz częściej przeskakujemy programy.
Wielu nas, jest braćmi w Legionie,
a każdy rozpuszczony jak maminsynek, jedynak.

Chrystus odblokował już wiele,
zakodowanych kanałów,
Mieszkaniec Gadary utracił łączność
zniszczył antenę,
w ciszy opuścił grobowiec,
został kowalem
wykuwa podkowy dla wieczności,
liczy do czterech.

Tajemnicą pozostanie
kim był człowiek,
który szeptał spokojne
Jezusowi na ucho,
by nie unicestwiał Legionu,
wypowiadając te słowa.
"Lepiej żeby ze świniami biegali,
i razem z nimi utopili swe żądze'.

autor

pro-gnostyk

Napisany: 2014-08-29 Dodano: 2014-08-29 13:40:20

Ten wiersz przeczytano 619 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie