Jestem mgiełką
Jestem mgiełką co przeminie,
szumem trawy z letnią rosą,
jak pod mikroskopem pyłkiem -
trwałym, niczym mgnienie oka…
Szpilki ułamkową cząstką -
co w kosmicznym stogu siana
zagrzebała ego wiotkie,
której wnętrze jej nadziane.
I choć mrówka jest zazdrosna
o wędrówkę znacznie dłuższą,
jaką wartość ma w kosmosie
ziarnko zabłąkanej duszy?
autor



wolnyduch



Dodano: 2020-05-25 21:55:56
Ten wiersz przeczytano 779 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (49)
Witaj Grusano
Miło mi, że mam w Tobie stałego czytelnika, ale na
beju nie mogę bywać na okrągło, poza tym mało piszę,
bo wracam z pracy padnięta, a w weekendy też mam co
robić, ale czasem coś skrobię, poza tym chcę choć
część startych wierszy/które były wcześniej na
portalu/ przywrócić, msz są tego warte.
Miłego wszystkiego Grusano życzę:)
Bardzo proszę o jeszcze... piszesz z niezwykłą
wrażliwością. Masz we mnie stałego czytelnika.
Witaj ponownie Renatko
Pisząc mój wiersz nie wzorowałam się na piosence Pani
Jopek,
choć kiedyś kilka lat wstecz pewnie ją słyszałam,
kiedyś zdarzało mi się słuchać jej piosenek, ale
wiersz nie był pisany pod wpływem piosenki pani A.M
Jopek.
Dziękuję za wgląd i komentarz, pozdrawiam Cię
serdecznie :)
Śliczny wiersz...skojarzył mi się z tekstem piosenki
Anny Marii Jopek:
"Jestem piasku ziarenkiem
w klepsydrze,
Zabłąkaną łódeczką wśród raf
Kroplą deszczu,
Trzciną myślącą wśród traw
...ale jestem!
Jestem iskrą i wiatru powiewem.
Smugą światła co biegnie do gwiazd,
Jestem chwilą, która prześcignąć chce czas
...ale jestem! "
Dobrze, że jesteś :)
Witaj Sławku
To prawda, że jesteśmy tylko pyłkami, każdy człowiek
jest takim pyłkiem, niezależnie od płci.
Dziękuję za wgląd Sławku i również życzę Tobie miłej
niedzieli:)
Człowiek, pomimo że żyje dłużej od większości
zwierząt, jest inteligentnym pyłkiem w skali kosmosu i
w skali czasu. Kobiety są powabnym pyłkiem. :)
Miłej niedzieli Grażyno.
Dziękuję za wgląd -
Mirkowi Madysiowi -
miło gościć :)
Mily/Moniczce
Dla mnie nie, bo dusza jest nieśmiertelna, a ciało się
rozpada...
Berenice57
Mnie kosmos przytłacza swoim ogromem, dlatego wolę o
nim nie rozmyślać przed snem...
Tessie50/Teresce
Niestety nasz żywot jest bardzo ulotny.
Waldkowi
Babie Jadze/Ani
Pozdrawiam Was i życzę miłego weekendu:)
Mgiełka o kosmicznej wyobraźni:) Pięknie. Pozdrawiam
:)
Największą? :)
Dla mnie dusza i ciało to jedność.
Pozdrawiam Grażynko :)
Z przyjemnością przeczytałam Twój wiersz, Grażynko.
Taki lekki i melancholijny - dobry na spokojny sen.
Serdeczności :) B.G.
Tak, na tym świecie jesteśmy niczym mgiełki...wiersz
zatrzymuje,serdeczności majowe :)
Dziękuję Grażynko miła ...
Zwiewny i lekki wiersz, cudownie się czyta. Pozdrawiam
serdecznie, Grażynko. :)
Witaj Aniu
Dziękuję za wgląd i miły komentarz,
a ja lubię Twoje mądre, życiowe wiersze, Aniu.
Dobrej nocy życzę :)
Pięknie, melodyjnie, metaforycznie, z odległymi
rymami... Takie melancholie to ja lubię. I Twoje
wiersze też :)