Jestem nicością

Jestem nicością,

Małym ziarenkiem piasku poruszanym przez wiatr,

Czterolistną koniczyną wśród zielonych traw,

Jestem białym obłokiem wędrującym pośród nieba bram,

Motylkiem latającym ponad stadem wron,

Okręgiem poruszanym na wodzie,

Delikatnym płatkiem róży wśród tysiąca zadziornych dam,

Jestem kłosem złotej pszenicy na polu dojrzałych zbóż,

Jedną z zapalonych świec, symbolizującą czyjąś rozlaną krew,

Bezdomnym rozpamiętującym swój los w zimową, magiczną, mroźną noc,

Okruszkiem na chlebie spadającym z czyichś warg,

Jedną z pośród miliona gwiazd migoczących w letnią noc,

Jestem Czyimś snem mijającej nocy,

I łzą, która spadła z zapuchniętych oczu, wprost na twą twarz,

Jestem nicością wśród tysiąca ludzi, planet, miast,

I każdego dnia, gdy budzę się,

Boję się, że kiedyś pozostanie mi tylko te jedyne ... NIC

autor

maariiposa

Napisany: 2011-05-30 Dodano: 2011-06-03 13:47:55

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie