Jestem realistą

Najważniejsze być tego świadomym.

waldi masz dobre intencje ale to się tak nie da wiem
to sama po sobie :)
pozdrawiam

Dobry wiersz z przesłaniem na zapas...,jednak trudno
zamknąć emocje w sobie,kiedy przeżywamy razem jakiś
szmat życia-żałoba ma swój czas...miłej soboty*

Nie zaskoczyłeś, bo też jestem realistką i proszę by
tylko bez paniki.

Jakby co, ona pewnie sama będzie czuła i wiedziała ile
potrzebuje czasu na łzy i żałobę, a kiedy, jeżeli w
ogóle, będzie gotowa na ewentualną nową miłość,
ale takie zezwolenie ma w sobie jakiś urok

Ja tam uważam, że jesteś romantykiem, choć tu
rzeczywiście tak mało romantycznie i trochę smutnawo.
Najlepsze wyście to byłoby tak razem..., ale wiadomo,
że to mało prawdopodobne ;)
Pozdrawiam Waldi Ciebie i Twoją Jadzię :)

Ciekawe myśli ten listopad niesie... Trochę smutnawe.
Pozdrawiam:)

Na przykład do przystojnego studenta w parku ;)
Pozdrawiam Waldi :)

Realista do potęgi :) ale też kochający mąż, który
pragnie by jego żona była szczęśliwa nawet gdy jego
zabraknie...
Wzruszające jest dla mnie taka troska.

Pozdrawiam serdecznie Waldi :)

Dobre podejście. :)

to jak hamletowskie "być, albo nie być..."
a prawda jest taka, że w chwili największej tragedii
dla naszego serca, rozum nie potrafi scenariusza
nakreślić.....

Pozdrawiam Waldku :)

Wciągające życiowe rozważania skłaniające czytelnika
do refleksji nad istota życia i jego przemijaniem.
Pozdrawiam.
Marek

Ano tak...
Pozdrawiam .)

Piękna refleksja, ale to wcale nie takie proste
radośnie korzystać z życia gdy ukochana osoba w grobie
spoczywa...
Pozdrawiam

Witaj Waldi, też tak uważam, że "moja śmierć jej życia
nie kończy"... Pozdrawiam Ciebie i Jadzię