Jestem sam, proszę Pani !
Niebezpiecznaś Erato, całujesz
pożądliwie
Człowiek zguby doświadcza, kiedy brnie w
Twe zaklęcia
Blaskiem czci omamiony, miota się
nadgorliwie
Wieńca z mirtu wciąż pragnąc, tryumfalnego
objęcia!
Te wersy z głębi duszy, uchodzą
strumieniami
Z najwęższych zakamarków myślami
kreowane
Zespolone namiętnie z boskimi ideami
W oceanie miłości lirycznie malowane.
Jak na czterdziestu czterech, jedyny Twój
piedestał,
Pieśnią liry z rąk Muzy poczęty,
namaszczony
Tchnieniem z serca herosów zostałem
obdarzony!
Pośmiertny duszą słowa, ckliwy, będę
wiecznie trwał,
Na straży arcysztuki, niepojęta
Impresjo!
W pełni Tobie oddany, urokliwa Poezjo!
Komentarze (25)
Piękny sonet na cześć poezji...
oj niebezpieczna Muza z tej Erato to fakt i dziwne
rzeczy z nami wyprawia.
Jak na kogoś "w pełni oddanego, urokliwej poezji
miłosnej" pożądasz i kochasz "wierszy układanie" mimo,
że przelotne mogą być to doznania, jednak ufasz, że
słowo pozostanie i przepięknie czerpiesz z lirycznego
morza!
Rozkochać można się w poezji
Masz stuprocentową rację. I tak trzymaj dalej... a na
pewno zasłużysz na piedestał:)
Dobry wiersz Poetycka wzniosłość jak przystało dla
ukłonu Poezji bo to największe zarzewie ludzkich
tęsknot i marzeń Pięknie... dobre pióro Na tak!
Niezwykle lirycznie z bogatym słownictwem.
Dzisiaj i Ciebie i mnie natchnęła Erato
Pięknie przez duże P jak w tytule i tak pięknie można
napisać do Kogoś kogo bardzo się ceni i kocha. Pewno
Poezja jest dla Ciebie tym wszystkim ( widzisz Aut
...świeczki nie trzeba i też jest pięknie).
Wzniośle, patetycznie, zawile, lirycznie.